Specjalni

W kontekście organizowanego już kolejny raz tygodnia supermocy i potrzeby wzmocnienia relacji z uczniami warto, a nawet trzeba podejmować działania, które skorelowane z edukacyjnymi aktywnościami, płynnie wprowadzą uczniów do pożądanej tematyki.

Obserwując swoich uczniów, dzieci i młodzież z którymi się spotykamy dostrzec można sytuacje, braku akceptacji dla swojego wyglądu, umiejętności i kompetencji. Niskie poczucie własnej wartości bardzo często spowodowane jest brakiem akceptacji ze strony najbliższych, brakiem uwagi, ciągłą krytyką, niskim statusem ekonomicznym ich rodzin, ostracyzmem ze strony koleżanek i kolegów, osamotnieniem i poczuciem beznadziejności.

Problem jest złożony, wymagający naszej uważności, nienachalnych działań, ale ciągłych, przenikających się aktywności, które integrują uczniów, wzmacniają ich poczucie bezpieczeństwa, podnoszą ich wartość i stwarzają przestrzeń do rozwoju i osiągania sukcesu.

Nasi niepełnosprawni uczniowie bardzo często borykają się z wykluczaniem z grona znajomych, z etykietowaniem w środowisku lokalnym, czasami nawet w rodzinie i szkole. Dlatego tak ważne jest to, by nie pozostawać biernym i obojętnym na takie odczuwanie u naszych uczniów.

Jak możemy pomóc i jak wzmacniać ich wiarę w siebie?

Pomysłów z pewnością jest wiele, bo i każde dziecko wymaga innych oddziaływań. Ja podczas ostatnich lekcji przeprowadziłam kilka aktywności, które w mojej ocenie w znaczący sposób przyczynia się do kształtowania pozytywnych relacji między uczniami, wzmocnienia ich wartości, umiejętnego określania własnych mocnych stron, ale też supermocy swoich kolegów i koleżanek.

Propozycje ćwiczeń:

1. Tworzenie awatarów swoich kolegów i określanie ich supermocy.

Uczniowie w aplikacji avatarmeker tworzyli awatary wylosowanych kolegów i na tablicy jamboard wpisywali ich mocne strony. Każdy mógł dopisać tyle przykładów soim kolegom ile chciał. Na zakończenie zadania wszyscy odczytywaliśmy sobie na wzajem dobre strony, co znacząco podniosło poczucie własnej wartości i poprawiło relacje w klasie.

2. Tworzenie terapeutycznych opowieści lub bajek.

Każdy z nas spotkał w życiu takiego człowieka, który miał ogromne serce, był empatyczny, serdeczny, troskliwy, zaradny, potrafił rozbawić innych, miał nieprzeciętne umiejętności manualne, był świetnym organizatorem czy po prostu pysznie gotował. Niestety nie zawsze potrafimy docenić tak drobne rzeczy, które w konkretnych sytuacjach stają się niezwykłą wartością. Z tymi samymi zachowaniami borykają się nasi uczniowie, którzy sami nie doceniają siebie, tego co potrafią, jakimi są ludźmi i niestety bardzo często nie dostrzegają też tego ich rówieśnicy. Czasami trzeba skrajnych sytuacji, niestandardowych wydarzeń byśmy dostrzegli w przyjacielu, koledze czy znajomym jego predyspozycje, dobre strony czy tak zwane supermoce.

Aby nasi uczniowie stali się bardziej uważni i empatyczni warto wspólnie z nimi tworzyć terapeutyczne opowiadania, albo bajki terapeutyczne, które za pośrednictwem wymyślonych bohaterów będą zwracały nam uwagę na te istotne rzeczy, o których w natłoku spraw zapominamy, albo których podświadomie nie chcemy widzieć.

My z naszymi uczniami podczas kilku lekcji stworzyłyśmy takie terapeutyczne powiadanie. Fabułę wymyślaliśmy wspólnie, dokładając kolejne wydarzenia. Ilustracje, którymi okazały się zmodyfikowane zdjęcia wyszukane w sieci na stornie pixabay.com i edytowane w aplikacji ToonyTool.

To były niezwykle kreatywne, twórcze, ale też wzruszające lekcje. Uczeń ze spektrum autyzmu, który sam ma trudności z określeniem emocji, swoich mocnych stron, tak bardzo wczuł się w wymyśloną postać Antka, że bardzo chciał, by historia zakończyła się pozytywnie i miał kilka propozycji zakończenia, zatem na pewno powstaną kolejne opowieści w roli głównej z małym Antkiem.

Książeczkę stworzyliśmy w aplikacji storyjumper.