Siła odwróconych komunikatów
Czasami problem nie leży w tym, co mówimy do rodziców i odwrotnie rodzice do nauczycieli, ale jak to mówimy. Sposób komunikacji może zbudować most porozumienia albo wzmocnić mur niezrozumienia. Dlatego tak ważne jest, aby nasze słowa były spokojne, empatyczne i formułowane w sposób, który nie rani, a zachęca do współpracy.
Odwracanie komunikatów polega na przekazaniu tej samej treści, ale w sposób pozytywny, z szacunkiem i troską o relacje. Taka forma dialogu pomaga uniknąć nieporozumień i niepotrzebnych napięć.
Przykłady odwróconych komunikatów:
Zamiast:
„Pani syn nigdy nie wykonuje niezbędnych zadań w domu, a przecież to pani obowiązek go przypilnować.”
Odwrócony komunikat:
„Widzę, że z odrabianiem zadań są trudności. Może razem zastanowimy się, jak można mu pomóc, by było to łatwiejsze?”
Zamiast:
„Dlaczego nie przyszli państwo na ostatnie zebranie? To przecież ważne!”
Odwrócony komunikat:
„Brakowało mi państwa na ostatnim zebraniu. Może uda się znaleźć inny sposób, żeby porozmawiać o ważnych sprawach dotyczących dziecka?”
Zamiast:
„Nie ma pani zaangażowania w sprawy klasy, a to wpływa na inne dzieci.”
Odwrócony komunikat:
„Doceniam, jak wiele robi pani dla swojego dziecka. Jeśli kiedykolwiek będzie potrzebna dodatkowa pomoc w klasie, proszę dać znać – każde wsparcie jest dla nas ważne.”
Zamiast:
„Proszę coś z tym zrobić, bo córka ciągle przeszkadza na lekcjach!
Odwrócony komunikat:
„Córka ma w sobie mnóstwo energii, co czasem trudno opanować w czasie lekcji. Może wspólnie wymyślimy sposób, jak pomóc jej skoncentrować się na zajęciach?”
Zamiast:
„Nie wiem, czy państwo kontrolują, ile wasze dziecko spędza czasu przed ekranem.”
Odwrócony komunikat:
„Wielu uczniów spędza dużo czasu przed ekranem, co bywa wyzwaniem dla nas wszystkich. Może razem pomyślimy nad dobrym rozwiązaniem dla państwa dziecka?”
Zamiast:
„Państwa dziecko nie radzi sobie w grupie i często przeszkadza.”
Powiedz:
„Zauważamy, że w grupie bywa trudno znaleźć miejsce na spokojną pracę. Zastanówmy się razem, jak możemy pomóc w budowaniu lepszych relacji z rówieśnikami.”
Zamiast:
„Muszą Państwo więcej pracować z dzieckiem w domu.”
Powiedz:
„Chciałabym zaproponować kilka prostych ćwiczeń, które możemy omówić. Jak możemy je wspólnie dopasować do codziennych możliwości?”
Zamiast:
„Państwa dziecko nie osiąga postępów.”
Powiedz:
„Widzę, że niektóre zadania są dużym wyzwaniem. Skupmy się na małych krokach – chętnie pomogę w wypracowaniu takiego planu.”
Zamiast:
„Nie może Pani tak reagować, bo to szkodzi dziecku.”
Powiedz:
„Rozumiem, że to trudna sytuacja. Może porozmawiamy o tym, co działa u innych rodziców w podobnych okolicznościach? Wspólnie znajdziemy dobre rozwiązanie.”
Zamiast:
„Wydaje się, że ignorują Państwo nasze zalecenia.”
Powiedz:
„Czy nasze wcześniejsze sugestie były dla Państwa zrozumiałe? Może coś było niejasne lub trudne do zrealizowania? Chętnie wyjaśnię lub zaproponuję inne opcje.
Dlaczego to ważne?
Rodzice dzieci z niepełnosprawnościami są często wrażliwi na sposób, w jaki się z nimi rozmawia – każde słowo ma znaczenie. Używanie odwróconych komunikatów:
- Buduje zaufanie – rodzice czują, że nauczyciel jest po ich stronie.
- Buduje partnerstwo: Podkreślają wspólne cele i zapraszają do współpracy.
- Minimalizuje konflikt – nawet w trudnych sytuacjach rozmowa pozostaje rzeczowa i konstruktywna.
- Wzmacnia relacje: Rodzice czują się szanowani i wysłuchani, co sprzyja otwartości.
- Daje nadzieję – zamiast skupiać się na problemach, pokazuje drogę do ich rozwiązania.
- Nie obwinia: Zamiast wskazywać winnych, koncentrują się na rozwiązaniu problemu.
Dokładnie te same zasady warto wdrożyć ze strony rodziców, którzy kierują swoje sugestie, czasami pretensje w stronę nauczycieli.
Kilka przykładów odwróconych komunikatów rodziców do nauczycieli i specjalistów. „Odwrócone” oznacza tutaj formę komunikacji, w której rodzice zamiast krytykować, formułują swoje uwagi w sposób wspierający i otwierający dialog:
Zamiast: „Moje dziecko nie dostaje wystarczającego wsparcia w szkole.”
Odwrócony komunikat:
„Zastanawiam się, w jaki sposób możemy wspólnie zadbać o lepsze wsparcie dla mojego dziecka. Jak mogę pomóc w zrozumieniu jego potrzeb, aby było mu łatwiej w klasie?”
Takie komunikaty budują relację opartą na współpracy i pozytywnym dialogu, co sprzyja lepszemu wsparciu dziecka.
Wspieranie rodziców, w tym w szczególności dzieci z niepełnosprawnościami to nie tylko nasz obowiązek jako nauczycieli, ale także sposób na budowanie lepszego, bardziej wrażliwego społeczeństwa. Nie zawsze jest to łatwe, bo wymaga od nas cierpliwości, empatii i umiejętności spojrzenia poza własne przekonania. Jednak każdy krok w kierunku zrozumienia jest krokiem w stronę tworzenia szkoły, w której każdy – zarówno uczeń, jak i rodzic – czuje się akceptowany i ważny.
Ćwiczenie dla nauczycieli i rodziców
Spróbuj zapisać kilka trudnych komunikatów, które musiałeś kiedyś przekazać rodzicom. Następnie przekształć je w odwrócone wersje, skupiając się na empatii i poszukiwaniu rozwiązań. Pamiętaj – słowa mają moc wspierania! 💬
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz